Onze geschiedenis - Kon. Verb. Art. 2A - 8A - RAL

Onze geschiedenis

 

ARTIKEL UIT “DE STEM UIT DE VUURLINIE” Regio Moorslede

Met dank aan Lieven Cardoen

Een knallende verjaardag! De Verbroedering bestaat 75 jaar!!!

De Koninklijke Verbroedering der Artillerie 2A-8A-RAL bestaat dit jaar 75 jaar. Reden te meer om eens de geschiedenis te belichten van deze vereniging die vandaag in de Herdenking wereld nog meer dan actief haar leden blijft vertegenwoordigen en haar Oorlogsslachtoffers blijft gedenken. Een belangrijke rol in de periode van het Interbellum (d.i. de periode tussen beide wereldoorlogen) spelen de Verbroederingen van de Oud-strijders. Niet enkel onderhouden ze een kameraadschappelijke band tussen de gewezen Wapenbroeders, er wordt eveneens geijverd voor erkenning van hun bewezen diensten tijdens de nachtmerrie die vier jaar duurde. Ook op politiek en sociocultureel vlak zullen zij een rol spelen. Het was wijlen Marcel Herman, Vuurkruiser bij de Artillerie, die in 1922 aan de wieg stond van de “Verbroedering 2A.” Op 24 april 1932 werd deze samengevoegd met de “Verbroedering 8A”. 8A ontstond bij de reorganisatie op 16 december. Het was opgericht uit elementen van 2A. De eerste voorzitter van deze “Verbroedering 2A-8A” wordt Majoor b.d. de Heusch, als gewezen officier van 8A. De Zetel van de Verbroedering wordt gevestigd in Brussel. Jaarlijks worden meerdere samenkomsten en feesten georganiseerd. Zo wordt er op 11 december 1932 door de Oud-Strijders van 2A en 8A zelfs een hulde gebracht aan Brussels bekendste bewoner: “Manneken-Pis”. Op die dag wordt het beeldje een Artillerie uniform gegeven en volgt hierbij dan ook zijn benoeming tot “Artillerist 1e Klas” met als citatie: “omdat hij zijn stuk op ongeëvenaarde wijze gebruikt”

Op 4 februari 1933 neemt Z.M. Koning Albert I deel aan een artistieke avond in de zaal “Patria” in Brussel. Deze was ingericht door de Verbroedering en kende een enorm succes. Ook heeft de Verbroedering een belangrijke rol gespeeld in de oprichting van de monumenten 2A in Lier en deze van 8A in Mechelen.

                              

Telkens is de Verbroedering dan ook talrijk vertegenwoordig op de jaarlijkse Herdenkingsplechtig-heden in beide steden. Door de gebeurtenissen in 1939, 1940 en de daarop volgende bezettingsjaren zal de activiteit van de “Verbroedering “ praktisch stilvallen. Het bestuur, dat bestaat uit overwegend Franstalige officieren, valt uit elkaar ( mede doordat de meeste van hen in krijgsgevangenschap zijn). Na de oorlog wordt in Antwerpen heraan geknoopt met de Tradities van de “Verbroedering 2A-8A”. Zo woont een afvaardiging van de Verbroedering er de Regimentsfeesten bij. Voorzitters in de jaren na de oorlog zijn de heren Snieders, Bernaerts en Roggeman. Een trofee, die jaarlijks wordt toegekend aan de batterij die het beste resultaat heeft behaald op artillerie-technisch gebied wordt door de Verbroedering geschonken. Bij het overlijden van haar laatste Vuurkruiser 1914-1918 werd het Vaandel van deze afdeling geschonken aan 2A. het wordt bewaard in het Museum van het Regiment. De Verbroedering werd uitgebreid met Oud-Strijders van het 2e Regiment Zware Artillerie (RAL) en heet nu “Verbroedering 2A-8A -RAL”. Nog tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen vier Oud-Strijders 1940-1945, die gediend hebben tijdens de Achttiendaagse Veldtocht bij de Artillerie te samen, om clandestien een “Verbroedering 1940” in het leven te roepen. In feite is het onnodig te zeggen dat dit clandestien moest gebeuren.

 

1. Deze werd geschonken door de Verbroedering van het 2^e en 8^e Artillerie ter gelegenheid van St. Barbara en dit 11 december 1932 Het is het groot-uitgaanstenue, die in gebruik was tot het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het wordt bewaard in het Museum met de Garderobes van Manneke Pis die zich bevindt op volgend adres Eikstraat 19 - 1000 Brussel

Vele verenigingen, en zeker dezen met een Vaderlandslievend karakter, waren door de bezetter en zijn kornuiten verboden. Na de bevrijding werd er verder werk gemaakt van deze Verbroedering zodat op zondag 23 februari 1947 de Stichting van de“ Verbroedering der Artillerie 2-8 Artillerie” te Antwerpen een feit was. De heren Thys, Dingemans, Roggemans Esterbecq, Moons, Pieters en Van Vliet, allen uit de Antwerpse regio, stonden aan de wieg van de Verbroedering, waarvan de geboorteakte in het Belgisch Staatsblad van 7 juni 1947 onder het nr. 1403 verscheen. Met de jaren werkte de Verbroedering actief verder aan de Herinneringsplicht en het bevorderen van de vriendschapsbanden onder haar Oudgedienden en sympathisanten. Op 5 maart 1997 werd door Z.M. Koning Albert II de titel “Koninklijk “ toegekend aan de Verbroedering. Vandaag ijvert de Verbroedering verder om de Tradities van haar voorgangers verder uit te dragen. Dat zij over een uitstekende vriendenkring beschikt, zal iedereen wel weten. Wij hopen dan ook, samen met hen, dat de Verbroedering nog menig jaren mag blijven bestaan!!! We wensen het!                                                         

 

2.Onze vriend Raymond “Mon” Pirlet, de bezieler van de Koninklijke Verbroedering van de Artillerie toont fier het Vaandel van de “Verbroedering van de Oud-Strijders van het 8e Veld Artillerie 1914-1918. Dit Vaandel, versierd in de top met de Nestel van de Kleuren der Leopoldsorde heeft de volgende Eervolle Vermeldingen : Anvers - Yser -Moorslede - La Lys 1914-1918 .

 

TOESPRAAK SCHEPEN PHILIP VAN ACKER TIJDENS RECEPTIE DISTRICT DEURNE

Deurne 23 september 2022

 

Geachte collega schepenen en raadsleden, geachte voorzitter en leden van de vzw Koninklijke Verbroedering der artillerie 2A-8A- Regiment zware artillerie, geachte aanwezigen,

Mag ik u ten eerste allen van harte welkom heten namens het districtscollege van Deurne. Het is met groot plezier dat ik hier vanavond voor u mag staan om het uitzonderlijke feit van het 75 jarig jubileum van de vzw Koninklijke Verbroedering der Artillerie 2A-8A-RAL te vieren.

Het is ook bijzonder voor mij omdat ik ooit zelf in 2A gediend heb en ik vermoed dat we vele gemeenschappelijke herinneringen zullen delen aan bijvoorbeeld Lüdenscheid en 'Den lJzer'.

Sta me toe dat ik u allen even kort door de geschiedenis van de vzw Koninklijke Verbroedering der Artillerie loads. De Koninklijke Verbroedering der Artillerie werd officieel opgericht in 1947 maar heeft haar wortels in de reeds oudere tradities van de verbroederingen der oud-strijders die na de eerste wereldoorlog werden opgericht. Ze waren niet alleen verenigingen die kameraadschappelijke banden met elkaar onderhielden, ze ijverden ook voor de erkenning van hun bewezen diensten en speelden zo zowel politiek als sociocultureel een belangrijke rol in het interbellum, de jaren tussen beide wereldoorlogen.

Velen van hen dienden ook in de Achttiendaagse veldtocht van 1940 en zelfs al vielen, door de omstandigheden van bezetting en krijgsgevangenschap, de activiteiten zo goed als stil, toch waren er diegenen die onder de bezetting, en met risico voor lijf en !eden, het werk in alle clandestiniteit verder zetten.

Een rode draad die door heel de geschiedenis van de verbroederingen loopt is dat van hun maatschappelijk engagement, dat tot uiting in de maatschappelijke rol die ze speelden.

lk benadruk dit omdat de Koninklijke Verbroedering der artillerie zich als voornaamste doel stelt het eren van de gesneuvelde helden en gestorven burgers van beide wereldoorlogen en dit doet met het leggen van bloemenkransen en het in ere houden van de verschillende oorlogsmonumenten. Ze ziet het als haar plicht dat dit verleden nooit meer vergeten wordt.

De vereniging houdt hiermee niet alleen de historische tradities van de artillerie hoog maar zet zich bovendien actief in voor vrede, vrijheid en welzijn voor alle mensen.

Zij die de vereniging in 1947 oprichtten waren oudgedienden van 1 en soms zelfs 2 wereldoorlogen. Bij hen was, met de gruwel van oorlog nog vers in het geheugen, het besef groot dat de herinnering aan niet alleen de gevallen kameraden, maar aan alle slachtoffers van oorlog levend moest worden gehouden. Vandaag de dag is deze boodschap nog ever waar als 75 jaar geleden. Daarom wil ik hen, ook al zijn er niet meer, vanavond toch ook even in herinnering brengen en hen dan ook bijzonder bedanken en eren voor zowel de offers die ze gebracht hebben als de vooruitziendheid die ze hadden dat deze herinnering te allen prijze levend moest worden gehouden.

De fakkel die zij destijds hebben aangestoken rust nu, 75 jaar later in uw handen. En ik denk dat ik daar met overtuiging van kan zeggen dat het capabele handen zijn. Niet alleen de vele activiteiten en herdenkingen waar de Koninklijke Verbroedering der Artillerie steevast aanwezig is of die ze zelf organiseert zijn getuigenis daarvan, maar ook de vele leden die de vereniging telt. Het is uw verdienste dat de fakkel die doorheen de jaren tot bij u is gekomen nog steeds een baken en voorbeeld kan zijn voor anderen.

lk wil dan ook alle !eden, ook zij die hier niet aanwezig zijn, danken voor hun onbaatzuchtigheid, voor de kracht en overtuiging die ze toewijden aan hun werking en voor de waarden die ze vertegenwoordigen en die ze met hun acties uitdragen. Velen onder hen hebben het land reeds gediend met hun militaire dienst waarbij ze steeds paraat moesten staan voor mocht het ondenkbare gebeuren en nu, tijdens en na het vervullen van die taak, stellen ze zich opnieuw ten dienste van de maatschappij in hun streven naar vrede, vrijheid en welzijn voor iedereen.

Tot slot wil ik u ook danken namens het district Deurne en de meer dan 81000 mensen die wij vertegenwoordigen. Het is voor ons allen een eer u hier in het districtshuis te mogen ontvangen en te huldigen en ik wil de Koninklijke Verbroedering der Artillerie niet alleen gelukwensen met hun 75-jarig jubileum maar hen namens heel Deurne nog vele jaren toewensen.

Dank u